Teorii osobowości było więcej. W 1907 roku E. Adickes sformułował pogląd, że człowiek ma cztery światopoglądy: dogmatyczny, agnostyczny, tradycyjny i innowacyjny. W latach dwudziestych dosyć luźno nawiązał do tego E. Kretschmer, który twierdził, że nienormalne zachowania ludzkie powstają pod wpływem temperamentów podobnych do określonych przez Adickesa. Są to temperamenty: hiperestetyczny, anty- estetyczny, melancholijny i hipomaniakalny. Ludzie rodzą się już z predyspozycją do zbytniej wrażliwości lub nie- wrażliwości, zbytniej powagi lub tendencji do nadmiernego pobudzania. W jego typologii zwraca się uwagę nie tylko na cechy psychiczne, lecz także na budowę fizyczną i wygląd ciała. Wyobrażał on sobie, że z określonym wyglądem zewnętrznym związana jest konstrukcja psychiczna. Na tej podstawie wyróżnił ni mniej, ni więcej tylko cztery typy osobowości: astenik, pyknik, typ atletyczny i dysplastyczny. Astenia to uczucie słabości dotyczące ciała lub duszy, związane z budową ciała lub powstające z różnych przyczyn w trakcie życia.